ต้นเนียง

เรียกกันในภาษามลายู คือ Jering (จือริง) ซึ่งเป็นทั้งอาหารและยาสมุนไพรชนิดหนึ่งที่มีการใช้ประโยชน์มาอย่างยาวนาน ตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษจนถึงปัจจุบัน

ต้นเนียง สามารถพบได้ทั่วไป ซึ่งส่วนใหญ่นั้นจะขึ้นเองตามธรรมชาติ สามารถพบได้ทั้งในพื้นที่ราบทั่วไปและพื้นที่สูงบนป่าเขา ซึ่งผลอ่อนของลูกเนียงนั้น ชาวบ้านนิยมนำมาใช้กินเป็นผักสดจิ้มน้ำพริก น้ำบูดู เป็นผักกับข้าว ข้าวยำ ขนมจีน เป็นต้น ส่วนผลที่แก่หน่อยก็จะนำมาต้มกินกับมะพร้าวขูดคลุกเคล้าผสมน้ำตาล เกลือเล็กน้อย กินเป็นอาหารยามว่างได้อย่างอร่อยเพลิน บ้างก็นำมาต้มแล้วนำมาดองน้ำเกลือก็สามารถเก็บไว้กินได้นานข้ามปี บ้างก็นำไปเพาะก่อน เพื่อให้เปลือกหลุดร่วงออก แล้วนำมาหั่นเป็นชิ้นขนาดตามชอบ แล้วนำมาดองใส่ในน้ำเกลือ และบ้างก็นำมาผ่าออกให้เป็นสองส่วน แล้วตัดส่วนตาออก แล้วนำไปเพาะในทราย หมั่นรดน้ำทุกวัน และควรเก็บไว้ในที่ร่ม ก็สามารถเก็บกินไว้ได้นานตลอดปีเช่นกัน

นอกจากนี้ ต้นเนียงยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ในด้านยารักษาโรคต่างๆ ได้อีกด้วย เช่น เปลือกของผลหรือลำต้น สามารถนำมาทุบใส่ในน้ำ แล้วนำมาใช้อาบให้แก่เด็กที่มีอาการคัน เนื่องจากมีผื่นแดงขึ้นตามตัว รากของต้นเนียงที่ได้ทำการตากจนแห้งแล้ว สามารถนำมาต้มกับน้ำแล้วดื่มเป็นประจำ ซึ่งชาวบ้านเชื่อว่าสามารถรักษาโรคเบาหวานอย่างได้ผล ส่วนน้ำลูกเนียงดองก็สามารถนำมาดื่มเพื่อรักษาโรคความดันโลหิตสูงและช่วยลดเบาหวานได้เช่นเดียวกัน

ปัจจุบัน แม้ว่าต้นสมุนไพรชนิดนี้จะยังมีให้เห็นทั่วไป แต่วิธีการนำไปใช้หรือแปรรูปผลในรูปแบบของอาหารนั้น นับวันก็ยิ่งหากินได้ยาก เพราะผู้บริโภคส่วนใหญ่นั้นจะอยู่ในกลุ่มคนเฒ่าคนแก่ ซึ่งเด็กส่วนใหญ่อาจจะไม่รู้จักด้วยซ้ำไป ดังนั้น เพื่อไม่ให้สิ่งเหล่านี้เลือนหายไปตามกาลเวลา ก็อยากให้มีการส่งต่อหรือถ่ายทอดองค์ความรู้เหล่านี้ให้แก่ลูกหลาน เพื่อที่ความรู้หรือภูมิปัญญาต่างๆ นั้น ยังคงมีชีวิตและให้ประโยชน์แก่ชนรุ่นหลังสืบต่อไป