ที่มา	เดินห่าง...จากความจน
ผู้เขียน	สมยศ ศรีสุโร
เผยแพร่	วันพฤหัสที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2564

ทุกเส้นทางเดินของชีวิตไม่มีหรอกครับที่จะไม่เหนื่อย ทุกคนมีความเหนื่อยที่ต่างกันไป ความเหนื่อยเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต คนที่ไม่เหนื่อยคือคนที่ยอมแพ้ชีวิต ไม่มีความขยันและอดทน ไม่ยอมต่อสู้อะไรทั้งสิ้น ความสุขทั้งหลายทั้งปวงล้วนต้องแลกมาด้วยความเหนื่อยทั้งสิ้น คนที่โชคดีที่สุดคือคนที่ชนะใจตัวเอง เวลานั้นจะเดินไปข้างหน้าตลอดเวลา เราต้องควบคุมให้มีคุณค่ากับชีวิตเราให้ได้มากที่สุด ไม่ว่าวันนี้ที่เราเดินอยู่จะลำบากสักเพียงใด หากรู้ว่าเรากำลังเดินมาถูกทางแล้วต้องสู้ต่อไป เพราะเราเหนื่อยได้อย่างมีค่า และได้ใช้เวลาในวันนี้ได้อย่างคุ้มค่าที่สุด ความเหนื่อยในวันนี้จะทำให้เราได้ชีวิตที่ดีมาเป็นรางวัล ให้คิดเสมอว่า ทุกช่วงจังหวะการก้าวเดินของช่วงชีวิตในทุกวันล้วนมีความสำคัญที่ยิ่งใหญ่กับเราเท่ากันทั้งสิ้น

สวัสดีครับแฟนๆ ขอต้อนรับด้วยคำว่า สวัสดี และขอบพระคุณอย่างมากมายจากนิตยสารเทคโนโลยีชาวบ้านและผู้เขียนเป็นเบื้องแรก คอลัมน์นี้ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีจากแฟนๆ เรียกได้ว่าเป็นแฟนประจำ มีการส่งเสียงไปให้แรงใจ โทร. (081) 846-0652 หรือทาง เฟซบุ๊ก ที่ใช้ชื่อ สมยศ ศรีสุโร หรือ ID Line. Janyos กันอย่างต่อเนื่อง ต้องขอขอบพระคุณอีกครั้งที่ให้แรงใจกันตลอดมา รักคอลัมน์นี้เพียงน้อยๆ แต่ขอให้นานๆ นะครับ

ปักษ์นี้มีความต้องการที่จะชวนแฟนๆ ไปเยี่ยมหา พร้อมแวะชิมแตงโม มีรสชาติหวาน กรอบ เยี่ยมมากๆ เป็นที่ยอมรับกับผู้ที่ได้สัมผัสลิ้นทุกคน น่าสัมผัสจริงๆ ครับ ที่ตำบลหนองพลับ อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี เดินทางสะดวก ตำบลหนองพลับ มีทั้งหมด 7 หมู่บ้าน หมู่ที่ 1 หมู่บ้านสมอดาน หมู่ที่ 2 หมู่บ้านบ้านหนองสำโรง หมู่ที่ 3 หมู่บ้านบ้านดอนทราย หมู่ที่ 4 หมู่บ้านบ้านใหญ่ หมู่ที่ 5 หมู่บ้านบ้านเหนือ หมู่ที่ 6 หมู่บ้านบ้านดอนยี่กรอก และหมู่ที่ 7 หมู่บ้านบ้านดอนขวาง

ประชากรส่วนใหญ่ในตำบลหนองพลับ ประมาณ 70 เปอร์เซ็นต์ มีเชื้อสายชาติพันธุ์ไทยทรงดำ คนเมืองเพชรจะเรียกคนในตำบลนี้ที่มีเชื้อสายไทยทรงดำนี้ว่า “ลาวโซ่งหนองพลับ” และเรียกแตงโมที่ปลูกในพื้นที่นี้ว่า แตงโมหนองพลับ

สำหรับแตงโมหนองพลับ เริ่มต้นปลูกกันมาเมื่อ ประมาณ 50 ปีที่แล้ว บุคคลคนแรกมี่ต้องถือว่าเป็นผู้บุกเบิกสร้างตำนานแตงโมหนองพลับเป็นคนแรก คือ คุณมา มั่นหมาย อดีตผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 4 คือหมู่บ้านบ้านใหญ่ ท่านมีเชื้อสายไทยทรงดำ (ปัจจุบันเสียชีวิต) ลงมือปลูกครั้งแรกโดยซื้อเมล็ดพันธุ์แตงโมสายพันธุ์บางเบิด ลงปลูกในพื้นที่หมู่บ้านสมอดาน ฝั่งทิศตะวันตกของถนนสายหาดเจ้าสำราญ ใกล้กับสำนักงานทางหลวงชนบทในเวลานี้

ต่อมา ผู้ช่วยมา มั่นหมาย ได้ย้ายมาปลูกคนละฝั่งกับครั้งแรกคือ ฝั่งทิศตะวันออกของถนนสายหาดเจ้าสำราญ แต่ยังคงเป็นหมู่บ้านสมอดานเหมือนเดิม เมื่อถึงเวลาที่สามารถเก็บแตงโมได้ ปรากฏว่าปลูกที่นี่ได้ผลผลิตแตงโมโตกว่าที่เดิมและที่สุดยอดมากกว่าคือมีรสชาติหวาน กรอบ เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อมาจึงขยายพื้นที่ปลูกเพิ่มมากขึ้นแต่ยังคงเป็นพื้นที่หมู่บ้านสมอดาน และริมฝั่งทิศตะวันออกของถนนสายหาดเจ้าสำราญเท่านั้น

บรรทัดนี้ขอบันทึกไว้เป็นตำนานสำหรับเพื่อนบ้านที่ร่วมปลูกแตงโมหนองพลับกันมากับ ผู้ช่วยมา มั่นหมาย เช่น  คุณกระจ่าง หน่อพันธุ์ เชื้อสายลาวโซ่ง หมู่ที่ 5 หมู่บ้านบ้านเหนือ ปัจจุบันเสียชีวิต คุณไว เอี่ยมอาษา ลาวโซ่งเช่นกัน หมู่ที่ 3 หมู่บ้านดอนทราย ปัจจุบันอายุ 90 ปี เมื่อเริ่มต้นการปลูกแตงโมสมัยก่อนนั้นจะใช้ปุ๋ยคอกเพียงอย่างเดียว และอาศัยลูกหาบหาบน้ำนำมารดเช้าและเย็น

และบรรทัดนี้เช่นกันขอบันทึกไว้เป็นตำนานแตงโมหนองพลับ สำหรับลูกหาบที่หาบน้ำมารดแปลงแตงโมหนองพลับ ล้วนแต่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งสิ้น คุณแหวน สุนทร อายุ 85 ปี คุณเกาะ สามนคร อายุ 88 ปี คุณเลียบ สุนทร อายุ 77 ปี คุณเชิด แก้วสะอาด อายุ 69 ปี และ คุณพิน คำหอม อายุ 82 ปี ผลที่ออกมาระยะแรก มีผลสีดำ เล็ก กลม ชาวบ้านนิยมเรียกกันว่า “แตงโมสายพันธุ์ดำ” ในเวลานั้น ปัจจุบัน สายพันธุ์แตงโมที่ปลูกที่นี่นิยมใช้พันธุ์กินรี และพันธุ์ตอร์ปิโด

ทำไมผลผลิตที่ได้ถึงมีรสชาติชนิดหวานฉ่ำ กรอบ อร่อย เยี่ยมทุกผลของแตงโมที่ปลูกที่ตำบลหนองพลับ เนื่องจากมีองค์ประกอบ ดิน อากาศ น้ำ และปุ๋ย ที่ตอบสนองได้เหมาะกับการปลูกแตงโมอย่างยิ่ง ดินที่ปลูกบนฝั่งทิศตะวันออกของถนนสายหาดเจ้าสำราญ ของหมู่ที่ 1 หมู่บ้านสมอดานนั้น จะเป็นดินเหนียวปนทรายแตงโมจะชอบมาก ต่อมาอากาศจะค่อนข้างมีอากาศไม่ร้อนจัดหรือเย็นจัด เนื่องจากชาวบ้านจะลงมือปลูกหลังเกี่ยวข้าวเสร็จประมาณปลายเดือนพฤศจิกายนถึงต้นธันวาคม แตงโมจะใช้เวลาตั้งแต่ลงปลูกจนถึงเก็บเกี่ยวตัดมีดแรกได้ใช้เวลา ประมาณ 60-65 วัน ในระยะช่วงเวลาตรุษจีนพอดี

สำหรับน้ำนั้นที่นำมารดจะมีรสจืดสนิท ชาวบ้านจะไม่ใช้น้ำที่เป็ดไล่ทุ่ง หรือที่วัว ควาย ชอบมานอนเล่น มาใช้รดแปลงแตงโมเด็ดขาด ใช้ระบบการให้น้ำในระบบน้ำหยดทั้งหมดทุกแปลงที่ปลูก สุดท้าย ปุ๋ย จะใช้ปุ๋ยอินทรีย์เป็นส่วนใหญ่ แต่เพิ่มเติมด้วยปุ๋ยสูตรเคมีใน 3 ระยะ ระยะแรก เร่งรากและลำต้น ระยะต่อมาบำรุงต้น สูตร 15 15 15 ระยะสุดท้าย บำรุงต้นและผลเพิ่มความหวาน 8-24-24 เป็นเช่นนี้ทุกแปลงที่ปลูกแตงโม

ส่วนการเก็บผลผลิตนั้น ชาวไร่แตงโมหนองพลับจะเก็บผลผลิตครั้งเดียวหมดแปลงที่ปลูก จะมีการเก็บเป็นระยะๆ โดยมีความเชื่อว่า แตงโมผลที่แก่จัดจะทวีความอร่อยครบตามที่ลูกค้าต้องการ เนื่องจากแตงโมทั้งแปลงจะมีความแก่จัดที่ต่างกันออกไป ซึ่งจะนิยมเรียกกันว่า ตัดมีดที่หนึ่ง ตัดมีดที่สอง และตัดต่อเนื่องไปจนถึงมีดสุดท้าย คือมีดที่หก ถือว่าหมดแปลงพอดีในปีที่ลงมือปลูก

ชาวหนองพลับ จะมีรายได้ในแต่ละปีสำหรับการปลูกแตงโมคำนวณโดยเฉลี่ย 5 ไร่ ใช้เวลาปลูกจนเก็บผลผลิต ประมาณ 65 วัน มีรายได้ประมาณ 200,000 บาท ชาวหนองพลับปลูกแตงโมกันทั้งสิ้นประมาณ 100 ไร่ มีมูลค่านับ 10 ล้านเชียวนะครับ ที่สุดยอดที่สุดคือไม่มีค่าใช้จ่ายการขนส่งที่จะต้องนำไปจำหน่ายที่อื่น เพราะจะมีแม่ค้าและพ่อค้าเข้ามารับซื้อถึงแปลงที่ปลูก แถมให้ราคาดีอีกด้วย

คอลัมน์นี้ขอบันทึกไว้เป็นตำนานประวัติศาสตร์เมืองเพชรบุรี ว่าคนเมืองเพชรชาติพันธุ์ลาวโซ่งหนองพลับเป็นผู้บุกเบิกปลูกแตงโม หวานฉ่ำ กรอบ อร่อย แบบวิบวับ ต้องที่หนองพลับ เพชรบุรีเท่านั้น แฟนๆ ครับ ปลายเดือนกุมภาพันธ์ของแต่ละปียาวไปถึงต้นเมษา ว่างๆ ไปเที่ยวเพชรบุรี จังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ ไปชิมแตงโมหนองพลับสักครั้งแล้วท่านจะเชื่อตามที่ผมนำเสนอมาแน่นอน และคิดว่าต้องจดบันทึกไว้กันลืมว่า ปีหน้าต้องกลับไปอีกสักครั้ง สนใจติดต่อทุกรายละเอียดที่ต้องการกับ “ลอ” คุณธีรพงศ์ ทองใบ โทร. (087) 982-8126 สุดท้าย ขอขอบคุณ คุณทวีโรจน์ กล่ำกล่อมจิตต์ แห่งมิวเซี่ยมเพชรบุรี และ คุณชนานันท์ ทองใบ ที่อำนวยความสะดวกในทุกเรื่องราว

เราทุกคนย่อมมีอิสสระในการคิด อย่าพยายามอยู่เพื่อรอว่าเมื่อไหร่หนอชีวิตเราจะได้รับโชคจากสิ่งที่มองไม่เห็น หรือแค่รอกำลังใจจากใคร จะต้องให้รออีกนานสักแค่ไหนกันเล่า เพราะเวลาไม่มีวันหวนกลับมาอีก เวลาของชีวิตที่เหลืออยู่นั้นจะค่อยๆ หมดไปทุกวินาทีที่รอคอย ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มได้ที่ตัวเราทั้งสิ้น หากต้องการก้าวเดินบนเส้นทางที่สามารถ เดินห่าง…จากความจน รีบสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง ลงมือทำในสิ่งที่เราคิด ไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่น ไม่จำเป็นต้องเก่งที่สุด แค่มีความสุขที่ปรับตัวอยู่กับโลกได้อย่างมีความสุขก็พอแล้ว แต่อย่าลืมนำเอาความขยันและอดทนมาเป็นเพื่อนตลอดการเดินทางด้วยนะครับ ขอบคุณ สวัสดี