| ที่มา | ตั้งวงเล่า |
|---|---|
| ผู้เขียน | ทิดโส โม้ระเบิด |
| เผยแพร่ |
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักและคิดถึงทุกท่าน เป็นอย่างไรกันบ้างหนอ หลายเดือนที่ผ่านมาบางพื้นที่เจอภาวะแห้งแล้งจนนั่งมองข้าวยืนตาย เพราะไม่มีน้ำจะเอามารด แต่มาวันนี้กลับแปรเปลี่ยน บางพื้นที่ข้าวกำลังตั้งท้อง บ้างก็ทอรวง และหลายพื้นที่กำลังรอเก็บเกี่ยว แต่พระพิรุณท่านกลับเมตตามาเสียมากมายจนท่วมเอ่อในหลายพื้นที่ นครราชสีมา หลายอำเภอต้องเจอภาวะน้ำท่วมหลากไหล สระแก้ว ไม่ต้องพูดถึง กลายเป็นเมืองบาดาลในที่สุด สวนผมก็อยู่ที่นั่น และก็เจอความชุ่มฉ่ำเป็นเมตรเช่นกัน เล่ามาถึงสวนตัวเองก็ใจเหี่ยวไปไม่น้อย ต้นไม้หลากหลายที่ปลูกไว้ก็ยืนสงบท่ามกลางผืนน้ำที่รายรอบ บางต้นใบเหลือง บางต้นยืนตายอย่างสงบ ผมเองก็ทำได้เพียงยืนมองการจากไป ไม่รู้จะทำอย่างไรได้
พูดถึงเรื่องนี้ก็พอดีเลย ผมเพิ่งเจอน้องคนหนึ่ง ได้พูดคุยกัน ได้ติดตามแอบมองมาช่วงระยะเวลาหนึ่งแล้ว ที่มาที่ไปยังไม่รู้แน่ แต่เธอเริ่มมาจากคนขายเมล็ดไม้ต่างๆ ทั้งเมล็ดไม้ป่า ไม้แปลก ไม้หายาก แล้ววันหนึ่งก็เห็นเธอในอีกภาพหนึ่ง นั่นคือคนเพาะกล้าไม้ขาย ที่แปลกใจคืองานอาชีพนี้เหมาะกับเธอจริงหรือ เธอยินยอมพร้อมใจกับอาชีพนี้จริงๆ หรือ ลองมาติดตามไปด้วยกันไหมครับ
ส้ม หรือชื่อจริง นางสาวสุวิมล อำภัยบุญ ในวัย 27 ปี อยู่ในชุดเสื้อผ้าที่สวยงาม เสื้อผ้าหน้าผม มิได้บ่งบอกเลยว่าผมกำลังคุยอยู่กันเกษตรกรคนเพาะต้นกล้าขาย มันเหมือนผมกำลังนั่งคุยอยู่กับนางแบบสาวสักคนหนึ่งมากกว่า
“อย่าอำพี่นะส้ม เป็นเกษตรกรจริงเหรอ”
“จริงสิพี่ ส้มนี่แหละ เป็นเกษตรกรเพาะกล้าไม้ขาย ทำไมถึงไม่เชื่อล่ะ”
“ก็สวยปานนี้ ยังเป็นสาวขนาดนี้ ใครจะกล้าคิดว่าจะเป็นเกษตรกร มันจะดีรึ”
“พี่ จะให้ทำอาชีพอะไรที่มีรายได้เดือนละเกินครึ่งแสนล่ะ”
“ฮ้า!! อย่ามั่ว”
“จริงพี่ ส้มนี่แหละขายกล้าไม้ ไม้ขุดล้อม ไม้แปลก ไม้หายาก มีรายได้เดือนละห้า-หกหมื่นบาท”
“ทำยังไงส้ม น่าสนใจแล้วสิ”
ส้ม เด็กน้อยที่เติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของยาย ด้วยพ่อแยกทางกับแม่ตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง รายได้จากแม่ที่ส่งเสียเลี้ยงดูจนเรียนจบเขียนแบบเครื่องมือกล จากมหาวิทยาลัยเทคนิคสมุทรปราการ ด้วยฐานะทางครอบครัวที่เรียกว่ารายได้น้อย ต้องปากกัดตีนถีบ ลำบากถึงขั้นไม่มีเงินสักบาท คลุกข้าวกับน้ำมัน น้ำปลา กินนานเป็นเดือนก็มี เมื่อเรียนจบก็ยังไม่รู้จะทำอะไรดี มีทุนอยู่ก้อนหนึ่งก็เลยเปิดร้านอาหารเล็กๆ มีรายได้เหลือเดือนละประมาณ 10,000-20,000 บาท แต่ไม่นานก็ค้นพบว่าไม่ใช่ทางของตัวเองจึงเลิกกิจการ
“ช่วงนั้นคิดไหมว่าจะไปทำอะไร”
“ก็วางแนวทางไว้บ้างนะพี่ ปกติส้มชอบเรื่องราวของเกษตรอยู่แล้ว เพราะพื้นฐานทางบ้านก็อยู่ต่างจังหวัด”
“ที่ไหนอ่ะ”
“บ้านห้วยกรด อำเภอสรรคบุรี จังหวัดชัยนาทจ๊ะ”
“เริ่มจากทำอะไร”
“ตอนแรกก็ไม่รู้จะทำอะไร ก็เริ่มจากเก็บเมล็ดไม้ป่าขายจ๊ะ”
“ทำมานานไหม”
“ประมาณ 1 ปีจ๊ะ ส้มก็เริ่มมาคิด เออ เราโดนเขาสบประมาทมา เราต้องทำให้ประสบผลสำเร็จให้ได้ จึงเริ่มลองผิดลองถูกด้วยการเพาะกล้าไม้ ทั้งไม้ป่า ไม้หายาก ไม้แปลกสารพัดอย่าง อาศัยว่าเราใจเย็น ค่อยศึกษากันไปพร้อมด้วย”
“เริ่มต้นเยอะไหมส้ม”
“ที่ 2 งานจ๊ะ พอเพาะกล้าได้แล้วเราก็ดูแล หลังจาก 2-5 เดือนพอได้ขนาดเราก็เริ่มขาย”
“ขายที่ไหนอ่ะ”
“หนูขายออนไลน์เป็นหลักจ๊ะ ก็เอาทุกอย่าง เมล็ดก็ขาย ต้นกล้าก็ขาย ไม้ขุดล้อมก็ขาย”
“เริ่มแรกขายได้ดีไหม”
“โอ๊ยพี่ ก็เหมือนที่พี่ว่าหนูตั้งแต่แรกแหละ คนไม่ค่อยเชื่อว่าหนูทำจริง เรื่องนี้ต้องใช้เวลาพอสมควร แต่เมื่อเราเริ่มขายได้ มีลูกค้าเชื่อใจเราแล้วก็เริ่มขายได้มาตลอด ตอนนี้มีลูกค้าทั้งประจำและหน้าใหม่เพิ่มมากขึ้นจ๊ะ”
“พอไหม 2 งาน”
“หนูลุยแล้วพี่ มีที่ทั้งหมด 4 ไร่ ตอนนี้จัดเต็มเลยจ๊ะ ต้องเอาดีทางนี้ให้ได้”
ด้วยชีวิตที่เคยอดอยากยากไร้ สิ่งที่ติดตัวมากับผู้หญิงยอดนักสู้คนนี้คือความแข็งแกร่ง อดทน และที่สำคัญ เธอยึดหลักเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวทางในหลวง รัชกาลที่ 9 มาตลอด ความเป็นคนใจเย็น ชอบการเรียนรู้ทดลอง ทำให้สวนน้อยๆ เพิ่มจำนวนกล้าไม้ใหม่ๆ มากขึ้น นั่นก็หมายถึงการเปิดพื้นที่ให้ลูกค้ารายใหม่ๆ เข้ามา และให้ลูกค้าเก่าได้มีทางเลือกมากขึ้น
“ทำไมไม่เลือกทำอาชีพอื่น พี่พูดจริงๆ นะ ส้มไม่สนใจเป็นนางแบบมั่งรึ”
“หนู่นี่นะพี่ อย่าเลย อายุก็ 27 แล้ว ขี้เหร่ก็ปานนี้ ขอมาเป็นนางแบบในสวนของตัวเองนี่แหละ”
“เออ เข้าท่า ทำยังไง”
“เอ๊าพี่ มีนางเอก นางแบบเขาถ่ายภาพกับไม้ต้นไหนก็ยังขายได้ หนูก็เอามั่งดิ เขาเป็นนางแบบเราก็เป็นนางบ้าแล้วกัน ถ่ายกับต้นไม้เรามั่ง”
“สรุปขายได้ไหม”
“ขายได้สิพี่ โถ! เราไม่ถ่ายเขาก็ซื้อ พี่เคยได้ยินไหมล่ะ หากเขาจะรัก เพาะกล้าไม้ขายเขาก็รัก นี่ก็เหมือนกัน หากเขาจะซื้อ หนูขี้เหร่ปานไหนเขาก็ซื้อ เนอะพี่เนอะ”
“เออ งั้นพี่ถามอีกเรื่อง ทำไมจึงเลือกทำอาชีพนี้”
“พี่ นี่คือการทำบุญอย่างหนึ่ง เราขายกล้าไม้ให้เขาไปปลูก เราสร้างสีเขียวให้กับโลก สัตว์เล็กสัตว์น้อยทุกอย่างก็ได้อาศัย เรามีรายได้พอเลี้ยงครอบครัว แถมยังมีเพื่อนพี่น้องในวงการนี้ ไม่มีอาชีพไหนที่ทำแล้วจะมีความสุขเท่านี้หรอกพี่”
ก็จริงของเธอนะครับ เอาเมล็ดมาเพาะ รดน้ำดูแล จนกล้าน้อยๆ เริ่มงอกและเจริญเติบโต ให้น้ำ ให้ปุ๋ย เฝ้ารอให้ได้ขนาดที่ตลาดต้องการ วันเวลาเหล่านั้นคือผลแห่งการรอคอย ซึ่งเป็นความสุขใจอย่างแท้จริง จะมีอาชีพอะไรที่เป็นนายตัวเองได้เช่นนี้ ได้อยู่กับครอบครัว ได้อยู่กับพื้นที่ตัวเอง มีเวลาศึกษาหาความรู้ในเรื่องราวใหม่ๆ ซึ่งตอนนี้น้องส้มก็ได้ลงเรียนเพิ่มเติมในสาขาเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
“ส้ม หากมีคนขอมาดูงานหรือขอซื้อกล้าไม้มั่งได้ไหม”
“ได้เลยพี่ ร้านและสวนตั้งอยู่ที่บ้านห้วยกรด ซอยโรงเรียนห้วยกรดวิทยา หมู่ 7 ตำบลห้วยกรด อำเภอสรรคบุรี จังหวัดชัยนาท”
“ขอเบอร์โทร.ได้ไหม”
“ได้พี่ (095) 357-4315 ขายกล้าไม้ เมล็ดไม้ ไม้ขุดล้อม แต่ไม่ขายขนมจีบจ้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
………………..
เผยแพร่ในระบบออนไลน์เป็นครั้งแรก เมื่อวันจันทร์ที่ 7 ธันวาคม พ.ศ.2563
