| ที่มา | ตั้งวงเล่า |
|---|---|
| ผู้เขียน | ทิดโส โม้ระเบิด |
| เผยแพร่ |
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักและคิดถึงทุกท่าน ขึ้นต้นมาก็หวานจ๋อยท้าลมร้อนกันเลยเชียว มิใช่อะไรหรอกครับ วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจ วันหยุดสบายๆ ที่ได้หยุดสักวัน เพราะปกติในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ผมจะเดินทางไปเยี่ยมชมสวนของพี่น้องเกษตรกร หรือไม่งั้นก็ถ่ายรายการโทรทัศน์ที่เกี่ยวกับพี่น้องเกษตรกร ในวันสบายๆ เช่นนี้ ผมอยากพาท่านผู้อ่านลัดเลาะไปกินไปเที่ยวกับผม ในรูปแบบอิ่มพุง ตุงสมอง (ได้ความรู้)
นัดกับ พี่สมชาย กลิ่นมะพร้าว (เคยลงในตอน สวนผสมของพี่สมชาย ฉบับเดือนธันวาคม 2560) ไว้ที่สวนคลองแปด ถนนรังสิต-นครนายก ภาพอันชินตาสำหรับการขับรถไปในพื้นที่นี้ก็คือสวนส้ม สวนกล้วย และนาหญ้า ปัจจุบัน สวนส้มเริ่มทิ้งร้าง เกษตรกรก็ต้องปรับตัว จึงมีสวนผลไม้อื่นๆ ผุดขึ้นอีกมากมาย ฝรั่ง มะม่วง มะนาว กล้วยหอม บางสวนก็เป็นสวนเกษตรผสมผสาน บางสวนก็ผลิตกล้าไม้จำหน่าย เรียกว่าปรับตัวตามกระแสไปด้วย อะไรที่ดี ที่ขายได้ ที่มีคนสนใจก็ต้องผลิตออกมาสู่ท้องตลาดกัน และก็ไม่นานเช่นกันทุกอย่างก็ล้นตลาด ราคาตก ตัดทิ้งปลูกชนิดใหม่ วนเวียนกันอยู่เป็นวงจรเช่นนี้
อุตส่าห์เกริ่นว่าเป็นวันสบายๆ ก็ขอเล่าแบบสบายๆ ดีกว่าครับ ไม่มีอะไรมากหรอก ก็นัดกับพี่สมชาย ไปชมสวนที่ลงมือปลูกและดูแลในช่วงวันหยุดมา 2 ปีแล้ว เริ่มจากเจ้านายที่บริษัทมีสวนอยู่ 9 ไร่ ปลูกปาล์มน้ำมันไว้แล้วเจอไฟไหม้ จึงมีที่ดินว่างเปล่าเหลือประมาณ 7 ไร่ พี่สมชายก็เลยขอมาทำแปลงเกษตรผสมผสาน เน้นปลูกเพื่อขยายพันธุ์จำหน่าย ทั้งมะม่วงสายพันธุ์ไทย สายพันธุ์ต่างประเทศ ไม่น้อยกว่า 30 สายพันธุ์ ฝรั่ง ส้มโอ ขนุน สะเดาทะวาย ส่วนหนึ่งให้ผลผลิตมาเป็นอาหาร แต่ส่วนมากขยายพันธุ์จำหน่ายให้กับสมาชิกที่สนใจ ถามว่าพี่สมชายชอบอะไรมากที่สุด
“มะม่วง”
“เอ๊า! ผมนึกว่ามะพร้าวซะอีก เห็นใช้นามสกุลกลิ่นมะพร้าว”
“ทิดโสไม่รู้อะไร พี่มีมะม่วงมะพร้าวด้วยนะ ลูกละเกือบ 3 โล”
“ว้าวววว แล้วในมะม่วงทั้งหมด พี่ชอบสายพันธุ์ไหนมากที่สุดครับ”
“ก็ชอบทุกสายพันธุ์ที่นำมาปลูกนี่แหละ แต่ที่สุดๆ ก็ต้องมะม่วงน้ำตาลเตา”
“ข้อดียังไงครับพี่”
“หวาน อร่อยมาก เก็บไม่แก่จัดมาบ่มก็ยังหวาน ที่สำคัญ เป็นมะม่วงโบราณที่หายากมาก แทบจะสูญพันธุ์เลยทีเดียว”
“สุกหรือยังพี่ อยากลองชิม”
“อีกเดือนมาเลย ปีนี้ติดไม่เยอะแต่ก็น่าจะพอกินกันอยู่”
น้ำที่คลองแปดลดน้อยจนน่ากลัวว่าจะไม่พ้นแล้ง แต่น้ำในร่องสวนของพี่สมชายยังมีน้ำไม่ขาด เสียงปลาผุดขึ้นแต่ละครั้งคะเนว่าต้องไม่น้อยกว่าครึ่งกิโล ทำเอาผมคันไม้คันมือขึ้นมาทันที หันไปเจอแหที่วางพาดอยู่ไม่ไกลก็ไม่รอช้า ขอพาแหพี่สมชายลงน้ำสักหน่อย จดๆ จ้องๆ รอจังหวะไม่นานผมก็หว่านแหล่งน้ำ เห็นผุดพรายในแหก็อุ่นใจว่ามีอาหารแน่ๆ แล้ว ค่อยสาวแหเข้ามาแล้วยก ปลาช่อน ปลานิล ปลาสร้อย ปลากระดี่ ติดแหขึ้นมาพราว คาดว่าหว่านสัก 2-3 รอบ ก็น่าจะพอ
ควันลอยกรุ่น ไฟถูกก่อขึ้นกองน้อยๆ ผมชอบกลิ่นควันไฟที่ใช้ฟืนแบบนี้ เพราะนี่คือกลิ่นอายชนบท กลิ่นแห่งชีวิต สมัยยังเป็นเด็กบ้านนอก หากมีควันไฟลอยกรุ่นก็เบาใจได้ว่า อีกไม่นานแม่ก็จะปรุงอาหารมื้อเย็นไว้ให้สมาชิกทุกคนได้อิ่มหนำสำราญแน่นอน ควันไฟจึงเป็นสัญญาณชีพอีกอย่างของเด็กบ้านนอกเช่นผม ตั้งหม้อ ขุดข่า ตะไคร้ มาหั่นแว่นๆ ใบมะกรูดฉีก มะขามเปียกสักก้อน เกลือสักช้อน เด็ดพริกมาทุบๆ ใส่ พอน้ำเดือดก็หย่อนปลาลงไป อย่าคนนะครับ ปล่อยให้น้ำเดือดพลั่กๆ จนเนื้อปลาสุกดีค่อยช้อนฟองออก คนสักนิดแล้วชิมรส อ่อนรสไหนก็เติมลงไป ส่วนปลากระดี่ในตอนแรกผมว่าจะสับแล้วทำก้อยปลา แต่ปริมาณไม่พอปรุงก็เลยใส่หีบไม้ย่าง จิ้มน้ำปลาก็อร่อยแล้ว
ในสวนพี่สมชาย นอกจากจะปลูกไม้ผลเพื่อขยายพันธุ์แล้ว ส่วนหนึ่งยังเป็นแปลงผักสวนครัว ข่า ตะไคร้ มะกรูด มะนาว พริก มะเขือ มะเขือเทศ กะเพรา ต้นหอม ผักชี มีครบ เรียกว่าจับปลาในร่องสวน เก็บผักในสวน ก็พออยู่พอกินแล้ว ผลไม้ก็พอมีให้กินล้างปากไม่ขาดทั้ง ฝรั่ง กล้วย มะม่วง มะละกอ เป็นหลัก
“พี่มาดูแลยังไงครับ”
“ช่วงวันหยุดเท่านั้น วันธรรมดาพี่ก็ไปทำงานหลัก”
“อ๊ะ! มีงานหลักงานเสริมด้วย”
“มีสิ ลูกเมียเรายังต้องกินต้องใช้ พี่มีทั้งงานหลักวิ่งเอกสารที่บริษัท งานรองขายกาแฟโบราณ งานเสริมดูแลเพจมวยไทย แล้วก็มีงานแทรกก็งานสวนนี่แหละ”
“อะโห! ไม่เหนื่อยเหรอพี่”
“ทุกงาน เราทำเพราะชอบเพราะรัก อย่างพี่มาทำสวนในวันหยุดนี่ก็แบบมาพักผ่อน เราวิ่งงานในกรุงเทพฯ มา 5 วันแล้ว ออกมาสูดอากาศสบายๆ นอกเมืองสักหน่อย มาก็ขยายพันธุ์ไม้ไว้ได้ด้วย ทั้งแจก แลก ขายว่ากันไป วันนี้ขายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ต้นไม้เราก็โตไปเรื่อย เดือนละสามพันห้าพันก็เป็นเงินที่เราหามาได้ งานจากรายได้หลักก็ยังมีอยู่ ทำแบบนี้ได้เงินและมีความสุขด้วยนะ”
“อีกนิดนะพี่ มะม่วงน้ำตาลเตาที่ว่า พี่ขายยังไง”
“กิ่งละสามร้อย กิ่งใหญ่ๆ เอาไปปลูกปีสองปีก็ติดลูกแล้ว”
“งั้นขอซื้อ 2 กิ่ง”
“รอก่อนนะ ตอนนี้มีคิวจองอยู่ ที่เห็นชำอยู่นั่นก็จะมารับวันพรุ่งนี้แล้ว พี่ก็ทำไว้ขายและปลูกเองด้วย”
ผมถามพี่สมชายอีกหลายเรื่อง แต่สิ่งหนึ่งที่พี่สมชายพูดถึงเสมอคือ มีวิชาติดตัวจนทำมาหากินเป็นรายได้แทรกอยู่ทุกวันนี้เพราะ ลุงเล็ก (เสน่ห์ ลมสถิตย์) ไปเรียนรู้ คลุกคลีจนได้วิชามา ดังนั้นหากใครสนใจจะมาขอความรู้ก็ยินดีเสมอ กับคำถามยอดฮิตที่ผมมักถามพี่น้องเกษตรกรเสมอคือ
“ทำไมไม่ปลูกขายผล”
“ได้เท่าไหร่ก็เอาเท่านั้น มะม่วงหนึ่งต้นจะได้กี่ร้อยกี่พัน หากเราทำกิ่งไปด้วย แม้ต้นไม่ติดผลก็ยังขายกิ่งไปได้ กิ่งละสามร้อย ทำ 10 กิ่งก็เป็นเงินสามพันบาทแล้ว สองเดือนตัด หากรอผลก็ได้แค่ปีละครั้งเดียว ก็เอาทั้งสองอย่าง ทำกิ่งด้วย ในช่วงมีผลเราก็รอเก็บผลได้ด้วย หากเกษตรกรรู้จักการบริหารจัดการก็สร้างรายได้มากกว่าที่เป็นอยู่แน่นอน”
“ที่สวนทำสมุนไพรใช้เองด้วยใช่ไหมพี่”
“ก็ไปเรียนรู้กับพี่เพ็ญที่ปราจีนฯ นั่นแหละ ตอนนี้ก็ทำน้ำหมัก เดี๋ยวทำจุลินทรีย์หน่อกล้วยด้วย กล้วยที่สวนเรามีเยอะแล้ว”
“ขอเบอร์พี่หน่อยครับ เผื่อมีท่านผู้อ่านสนใจมาขอความรู้หรือสั่งจองกิ่งมะม่วง”
“เบอร์พี่ (081) 408-4445 สอบถามได้ครับ ไม่ซื้อไม่หาไม่ว่ากัน หากพี่ยังไม่ได้รับก็อาจเพราะติดธุระ แต่จะโทร.กลับแน่นอนครับ”
“หากนัดดูงานต้องยังไงครับพี่”
“พี่สะดวกแค่วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ครับ ลองโทร.มานัดล่วงหน้าหน่อยก็ดี เพราะบางทีผมอาจไปงานอื่นครับ”
พี่สมชายมอบกิ่งมะม่วงที่ขยายพันธุ์เองให้ผมมาทำกิจกรรมอีกนับสิบต้นเลย ขอบคุณมากครับพี่ เป็นไลฟ์สไตล์วันหยุดที่ผมอิจฉาตัวเองจริงจริ๊งงงง อิ๊มอิ่ม อร๊อยยยยยย อร่อย อิอิอิ
ขอบคุณผู้ร่วมกิจกรรม พี่สมชาย คุณเอ๋ คุณผักบุ้ง และคุณโจสวนฝรั่งโสด
……………………………..
เผยแพร่ในระบบออนไลน์เป็นครั้งแรก เมื่อวันอังคารที่ 9 เมษายน พ.ศ.2562
