| ที่มา | ตั้งวงเล่า |
|---|---|
| ผู้เขียน | ทิดโส โม้ระเบิด |
| เผยแพร่ |
สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่รักและคิดถึงทุกท่าน เป็นอย่างไรกันบ้างหนอในคืนวันที่ผ่านมา หลายพื้นที่ต้องระทมกับภัยน้ำท่วม เรือกสวนไร่นาได้รับความเสียหายไปไม่น้อย และยังแว่วมาว่าจะพายุลูกใหม่เข้ามาอีก แต่แล้วก็เหมือนฟ้ายังเมตตา ลมหนาวก็พัดมาวอยๆ ทำให้เมฆฝนจำต้องอำลาจากกัน ก็ขอให้ในหลายพื้นที่ที่ยังประสบภาวะน้ำท่วมจงแห้งเหือดหายไปในเร็ววัน ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านครับ
ผมรู้จักกับน้องคนหนึ่ง แต่ละวันจะมีเรื่องราวของผลไม้ สิ่งของเครื่องใช้ อาหารสด อาหารแปรรูป หรืออะไรก็ตามที่เป็นสินค้าจากท้องถิ่น นำมาขายออนไลน์ได้อย่างมากมายและในราคาที่จับต้องได้ หลายๆ คนได้กินได้ใช้สินค้าจากเธอ ไม่ว่าจะเป็นกระติ๊บข้าว ข้าวสาร ข้าวเหนียว ปลาสด ปลาแห้ง กบ เขียด ปูนา หน่อไม้ดอง ปลาร้า ปลาจ่อม ปลาส้ม ผลไม้ป่าผลไม้พื้นเมืองสารพัด ส่งทั้งแบบขนส่งธรรมดาและขนส่งรถห้องเย็น ซึ่งลูกค้ารับภาระค่าส่งนั้น เรื่องราวของเธอไม่ธรรมดาเลยครับ จากสาวออฟฟิศต้องกลับบ้าน และจะหารายได้ดูแลคนในครอบครัวอย่างไร
โบ – ธนาพร บุญเดช สาวน้อยจาก อำเภอเขื่องใน จังหวัดอุบลราชธานี เรียนจบมัธยมศึกษาปีที่ 6 ก็อำลาบ้านไปหางานทำในกรุงเทพฯ ทำงานเป็นสาวโรงงานและเรียนไปด้วย เข้า-ออก เปลี่ยนงานหลายที่จนเรียนจบ จนมาได้ทำงานเป็นเสมียนจ่ายงานในบริษัทจิวเวลลี่แห่งหนึ่ง เงินเดือนดี พออยู่ได้สบายๆ แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ที่จำต้องอำลาเมืองกรุงกลับบ้านทุ่งที่เคยจากมา ยายและน้าชายเป็นคนป่วยติดเตียงพร้อมกัน บ้านที่มีแต่คนแก่และเด็ก จะอุ้ม จะดูแลคนป่วยก็ไม่ไหว และโบเองก็มีลูกน้อย จึงตัดสินใจบ่ายหน้ากลับบ้าน
เงินเดือนที่เคยมีหายไป แต่รายจ่ายยังมีอยู่ทุกวัน อาชีพเดิมของแม่ที่โบรู้จักดีจึงถูกนำกลับมาใช้ใหม่คือ ขายของกิน ผลผลิตจากสวนถูกนำไปเลาะขายตามหมู่บ้าน และเริ่มโพสต์ในเฟซบุ๊ก ก็โพสต์ไปแบบไม่รู้อะไร ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง เรียกว่าในตอนแรกๆ งมทางเดินไปเรื่อยๆ โดยที่ยังหาจุดลงตัวไม่ได้เลย
“โบมาเริ่มจากอะไร”
“เอาจากตัวเองเป็นหลักเลยจ้ะพี่ โบเป็นเด็กบ้านนอกไปทำงานในกรุงเทพฯ ของกินของอยากที่เคยกินก็ไม่มี นานๆ ได้กลับบ้านก็จะหอบของที่มีกลับไปกินที่กรุงเทพฯ ด้วย เรียกว่ารสชาติจากอดีตที่เราเคยคุ้นน่ะแหละจ้า”
“แล้วทำยังไง”
“กลับมาบ้านแหละพี่ เห็นปลาหลายชนิดที่ไม่มีขายในกรุงเทพฯ หรือมีก็น้อย ไม่สด อย่างปลาหลด ปลารากกล้วย ปลากระทง กบ เขียด ปลาร้าสับ ปลาร้าบอง ของพวกนี้หากินที่อร่อยถูกปากก็ยาก แต่ที่เรามีเยอะ และอร่อยด้วย ก็เลยโพสต์ไปทุกวัน มีเพื่อนในเฟซสอบถามมาบ้าง ให้หาของกินอื่นให้บ้าง ก็เลยเชื่อว่ามาถูกทางแล้วจ้ะ”
“แรกๆ โบขายอะไรเป็นหลัก”
“ของแห้งค่ะพี่ เพราะตอนแรกแถวบ้านมีแต่ไปรษณีย์ ก็เลยต้องขายของแห้ง พวกปลาแห้ง น้ำพริกแห้งๆ หรืออะไรที่เสียยากค่ะ”
“เรียกว่ามีทุกอย่าง”
“ใช่พี่ ตอนหลังเริ่มสะดวกขึ้น มีบริการครบวงจร พี่อยากได้แห้ง ได้สดขนาดไหนก็ได้ เพราะมีรถห้องเย็นพร้อมบริการแล้วจ้ะ”
“ตอนนี้หลักๆ ขายอะไร”
“ทุกอย่างค่ะพี่ ทุกอย่างที่มีในตลาด ในชุมชน ผลไม้ ผัก ปลา กบ เขียด อึ่ง ปูนา แมลงต่างๆ ปลาร้า ปลาจ่อม ปลาส้ม หน่อไม้ดอง หน่อไม้สด เรียกว่าพี่อยากกินอะไรสั่งมาได้เลยจ้ะ”
“รายได้เป็นยังไง สบายแล้วสิ”
“พออยู่ได้ค่ะ ดูแลคนในครอบครัวได้ จะว่าสบายก็ไม่สบายมากนัก แต่มันสุขใจน่ะพี่”
ในช่วงจังหวะที่กำลังจะดีขึ้น แต่แล้วก็เหมือนลมพายุใหญ่จะพัดเข้ามาหาเธออีกครั้ง เพื่อนโกงเงินเธอไปจำนวนหนึ่ง ทำให้ต้องกลับมาเป็นหนี้อีกจำนวนมาก ทุกคนในครอบครัวเดือดร้อนกันหมด แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้โบยืนขึ้นมาได้คือกำลังใจจากคนในครอบครัว ไม่มีการกล่าวโทษให้เสียกำลังใจ ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกันทั้งพ่อแม่พี่น้องและลูกทั้งสองคน มีบ้านที่อบอุ่น มีคนในบ้านที่คอยพยุง มีอาหารที่คอยเลี้ยงใจคือลูกทั้งสอง โบคิดว่าชีวิตนี้จะยึดอาชีพแม่ค้าออนไลน์นี่แหละ เพราะมีลูกค้าประจำเพิ่มขึ้นทุกวัน รายได้แม้ไม่มาก แต่มาจากหลายคนก็ทำให้พออยู่พอกินและใช้หนี้ได้ไม่น้อย
“โบรู้ไหมว่าที่ทำทุกวันนี้มันดีอย่างไร”
“ก็รู้นะพี่ อย่างแรกเลยคือเรามีอาชีพค้าขาย ทำกำไรจากสินค้าที่เราขายได้บ้าง แถมยังช่วยให้ลูกค้าได้รับวัตถุดิบหรือผลผลิตที่เขาต้องการ แต่เหนืออื่นใดคือได้เพิ่มมูลค่าของสิ่งต่างๆ ในชุมชน พี่คิดดูนะ บักผีผ่วน ธรรมดาก็ไม่มีค่าอะไร เป็นผลไม้ป่าตามฤดูกาล แต่มีคนต้องการอยากกิน มันไม่ได้อร่อยนะพี่ แต่มันเป็นรสชาติที่เขาถวิลหา ทำให้ผลไม้ป่าที่ดูไร้ค่ากลับมามีราคาขึ้นมาได้ ปีนี้หนูขายบักผีผ่วนไปได้หลายสิบโลเลยพี่”
“มีอะไรอีกที่คิดว่าหากไม่ทำขายออนไลน์ก็ดูไม่มีค่า”
“เยอะค่ะพี่ แป้งจี่ จิ๊โป่ม ลูกหว้า ผงย่านาง เครื่องแกง ปลาร้าบอง อะไรพวกนี้ล้วนเป็นอาหารของคนบ้านนอก มีคุณค่าทางใจแต่ไม่มีมูลค่าทางตลาด แต่ถึงวันหนึ่งกลับมามีทั้งคุณค่าและมูลค่า ตอนนี้ชาวบ้านรู้แล้วว่าทุกอย่างในบ้านเรามันขายได้ ของบ้านนอกมีมูลค่าสำหรับคนที่ต้องการ”
“พี่นึกถึงคำว่า Local เลอค่า”
“คือยังไงคะพี่”
“ก็นี่แหละ สร้าง Local ให้เลอค่าขึ้นมา จากชุมชนที่อยู่ในแบบเดิมก็เพิ่มมูลค่าให้แต่ละอย่างได้ ชื่นชมจริงๆ”
“ขอบคุณค่ะพี่ หากสนใจอยากกินอะไรแจ้งโบมาได้นะคะ โทร.มาได้ค่ะ 061-304-4871 ยินดีบริการทุกท่านค่ะ”
