| ผู้เขียน | ทิดโส โม้ระเบิด |
|---|---|
| เผยแพร่ |
“เก็บเอาไว้เถอะเก็บเอาไว้ ยังมีคนต้องการ ผ่านวันนี้มาจากเมื่อวาน ยังมีวันต่อไป…”
บทเพลง รักต้องสู้ ของ วงคาราบาว ดังแว่วมาจากท้องทุ่ง ลมแล้งพัดแผ่วผิว แดดในยามสายส่องแสงร้อนแรง จนต้องสวมเสื้อแขนยาวสวมหมวกมิดชิด ผมมองระยิบแดดที่เริ่มแผดกล้าขึ้น ครอบครัวหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับการขุด ล้วง แคะ แหย่ และหยิบ เสียงพูดคุยเย้าแหย่หัวร่อต่อกระซิกมีไม่ขาดสาย
“ทำอะไรกันน้อ วัตร”
“ขุดปูนาครับพี่ ต้องเร่งมือ สายกว่านี้เดี๋ยวจะร้อน”
“ได้เยอะไหมล่ะ”
“พอได้ครับพี่ คงหลายสิบโคมอยู่ครับ”
“โคม เป็นยังไงหนอ”
“เดี๋ยวไปดูที่บ้านครับ สักพักก็จะพากันกลับแล้ว ต้องไปจัดปูเข้าคีบเข้าโคมรอส่งแม่ค้ากันต่อ”
นิวัตร ปรีสมบัติ หนุ่มอีสานลูกเมืองน้ำดำ – กาฬสินธุ์ ผู้ผ่านงานมาสารพัด ตั้งแต่เป็นทหารเกณฑ์ กระทั่งปลดประจำการ แล้วก็หอบหิ้วความรู้ระดับ ม.6 เข้าไปหางานในเมืองกรุง ด้วยความหวังอยากมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ตั้งใจว่าจะมุ่งมั่นทำงานเก็บเงิน เผื่อในวันข้างหน้าจะได้สร้างฐานะให้คนในครอบครัวสุขสบายมากขึ้น
ชีวิตเริ่มต้นก็สวยงามด้วยตำแหน่งงานที่ดี หัวหน้างานจะเลื่อนตำแหน่งงานที่สูงขึ้นให้พร้อมกับเงินเดือนที่มากขึ้น แต่โลกที่ไม่รู้ใครลิขิตก็ทำให้ชีวิตต้องหักเหอีกครั้ง อีสาวบ้านนาผู้ที่วาดหวังในอนาคตร่วมกันไม่รอแล้ว ขอไปมีครอบครัวที่สุขสบายมากกว่า นิวัตรต้องอกหักพร้อมกับสิ้นหวังในความรักครั้งนั้น ส่งผลให้ต้องลาออกจากงานในที่สุด
กะว่าจะกลับไปเลียแผลใจอยู่บ้านเกิด เงินที่ติดตัวมาก็หมด อนาคตก็ไม่รู้จะไปในทิศทางใด น้องสาวก็มาชวนไปทำงานที่นิคมอุตสาหกรรมอมตะนคร จังหวัดชลบุรี ทำไปได้ไม่นานบริษัทก็เจอมรสุมเศรษฐกิจต้องเชิญออก พร้อมคำมั่นว่า “หากเศรษฐกิจดีจะรับเข้ามาทำงานเหมือนเดิม”
ตกงานอีกครั้ง แต่ครานี้กลับไม่เจ็บแบบเดิม สาวน้อยช่างฝันคนหนึ่งอาสามาเป็นกำลังใจ พากันไปสมัครงานตามบริษัทต่างๆ ในละแวกนั้น ซึ่งในช่วงฟองสบู่แตกการหางานมิได้ง่ายนัก แต่คนเราคงถูกฟ้าทดสอบใจ เมื่อมีความมุ่งมั่นการหางานใหม่ก็ประสบผลสำเร็จ แม้เงินจะได้ไม่มากเท่าบริษัทเดิม แต่การได้งานทำก็เป็นความหวังหนึ่งในการหารายได้ เพราะในตอนนี้นิวัตรมิได้อยู่คนเดียวแล้ว โสภิตา แซ่ล้อ คือสาวน้อยผู้ที่มาเติมเต็มชีวิตในยามที่คิดว่าตกต่ำในขณะนั้น
สองคนช่วยกันทำมาหากิน ภรรยาสาวเลิกงานในยามเย็นก็ทำขนมไปขายที่ตลาดนัด สามีเลิกงาน 2 ทุ่ม ก็ไปช่วยเก็บของกลับบ้าน ช่วยกันอยู่เช่นนี้จนกระทั่งบริษัทเดิมเรียกตัวกลับไปทำงานอีกครั้ง คราวนี้ทั้งสองมีความมั่นคงทางด้านการงานและการเงินมากขึ้น จนซื้อบ้านอยู่ที่นั่น
“ตอนนั้นเรียกว่าทุกอย่างกำลังดีขึ้นนะ”
“ใช่ครับพี่ ผมได้รับการบรรจุเป็นพนักงาน และเราสองคนก็แต่งงานกันตามประเพณีแล้ว ก็เลยมาคิดเรื่องความมั่นคง เราต้องมีบ้านของเราเอง ก็เลยตัดสินใจซื้อครับ”
ด้วยความที่เกิดและเติบโตมากับการเป็นลูกเกษตรกร เมื่อมีบ้านอยู่ก็ต้องคิดถึงเรื่องอาหารการกิน ประกอบกับในช่วงนั้นมะนาวราคาดีมาก นิวัตรจึงมองหาช่องทางสร้างอาชีพเสริม ไปซื้อกิ่งตอนมะนาวจากสวนหนึ่งในชลบุรี แบ่งส่วนใหญ่ไปปลูกที่กาฬสินธุ์ และเหลือไว้ 3 ต้น ปลูกอยู่หลังบ้านที่ชลบุรี วันดีคืนดีเพื่อนมาเห็นก็อยากได้บ้าง จึงไปที่สวนนั้นอีกครั้งแต่เจ้าของสวนไม่มีของขาย
“ทำไม่ทันครับพี่ แกมียอดจองข้ามปีเลย”
“แล้วเราทำยังไง”
“ผมก็เลยพูดเล่นกับแก เอางี้ไหมพี่ ผมตอนกิ่งมาขายให้พี่”
“แกว่าไง”
“แกโอเคสิครับ แต่หนักที่ผมแหละ ชีวิตไม่เคยตอนต้นอะไรเลย ผมจะทำได้ไหมหนอ ก็เลยเปิดเว็บ ยูทูบ ศึกษาและทำตามวิธีที่เขาบอก ผมเริ่มตอน 3 กิ่ง”
“สำเร็จไหม”
“100% ครับพี่ รากออกสวยงามมาก เพื่อนมาเห็นขอซื้อไปหมดเลย นั่นเป็นก้าวแรกที่ผมมองเห็นโอกาสในการเป็นคนทำกิ่งพันธุ์พืชขายหารายได้”
ทุกอย่างกำลังเดินหน้าไปด้วยดี งานเดินเงินดี รายได้พิเศษก็มา ที่สำคัญมีลูกสาวหนึ่งคน – น้องฟ้าใส สองคนเริ่มคิดเรื่องอนาคตอีกครั้ง เพราะมองเห็นแล้วว่าปลูกต้นไม้ไว้ขายพันธุ์น่าจะดี เผื่อวันข้างหน้าก็จะเป็นรายได้หลักต่อไป จึงเริ่มซื้อต้นไม้ต่างๆ ไปปลูกที่สวนโดยมีพ่อดูแล แต่ก็ไม่ได้เป็นดังที่ใจต้องการนัก เพราะพ่อก็ไม่แข็งแรง ไม่ได้ดูแลต้นไม้อย่างที่ควร จะเป็นทำให้ต้นไม้เสียหายไปมาก จึงกลับมาปรึกษากัน โดยนิวัตรตัดสินใจจะกลับไปอยู่ที่บ้าน ให้ลูกเมียอยู่ที่ชลบุรี
“ผมรอโบนัสออก เพื่อได้เงินสักก้อนไปเริ่มต้นที่บ้านครับพี่”
“แล้วเป็นไง ดีไหม”
“ก็ดีครับพี่ ผมอยู่กาฬสินธุ์ ลูกเมียอยู่ชลบุรี เดินทางไปมาหาสู่กัน รับของจากกาฬสินธุ์มาขายที่ชลบุรีด้วย”
“แล้วไปไงมาไงถึงโยกกันมาทั้งบ้านเลย”
“น้องฟ้าใสนี่แหละพี่ เวลาผมจะกลับก็ร้องไห้ตามพ่อ ไอ้ผมก็น้ำตาไหลคิดถึงลูก ก็เลยตัดสินใจกันอีกรอบ ยกมาอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าดีกว่า”
“ไหวหรือ เคยรับเงินเดือนแล้วตอนนี้ไม่มีแล้วนะ”
“ต้องได้ครับพี่ บ้านผมอยู่ไม่ไกลจากอ่างเก็บน้ำห้วยสีทน กุ้ง หอย ปู ปลา หากินง่าย ก็ปลูกผักไว้กินไว้ขาย ผมก็ขุดปู รับจ้างตัดยูคา เผาถ่านหารายได้ พอมีเวลาว่างก็ตอนกิ่งไม้ไว้ขายอีกทางหนึ่ง”
“พี่สนใจหลายเรื่อง แต่วันนี้ถามเรื่องปูนา”
“คือที่นาของเราไม่ใช้ยาฆ่าปู ทำให้ถึงเวลาแล้งปูก็ขุดรูอยู่เต็มไปหมดครับพี่ ผมก็มาคิดว่าจะสร้างรายได้จากตรงนี้ได้อย่างไร”
“ก็เลยกลายเป็นพ่อค้าขายปูนาขุด”
“ใช่พี่ ขุดปูมา พอช่วงแดดร้อนเราก็เข้าบ้าน จับปูเข้าคีบ จากคีบก็เข้าโคม จะมีแม่ค้ามารับไปขายต่อที่กรุงเทพฯ ครับ”
“รายได้เป็นยังไงบ้าง”
“หามากได้มากครับพี่ แต่อย่างน้อยก็พอได้ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าขนม น้องฟ้าใสนั่นแหละครับ”
“เขาซื้อปูนาไปทำอะไรบ้างน่ะ”
“พี่เคยกินแบบไหนครับ”
“ปูดอง มีเมนูอะไรอีกไหม”
“หลายเมนูครับพี่ ลาบปู อ่อมปู ป่นปู ปูย่าง ปูทอด อ่องปู รับรองว่าอร่อยทุกเมนู”
ในช่วงหน้าฝน ชาวบ้านจะหาปลาเป็นอาชีพหลักกันอย่างมากมาย เพราะใกล้อ่างเก็บน้ำ ทำให้นิวัตรและครอบครัวมีกิจกรรมหารายได้ไม่เว้นแต่ละวัน นอกจากนั้น ยังปลูกดาวเรืองตัดดอกส่งขายให้แม่ค้าขายพวงมาลัยในตลาดอีก ฝ่ายภรรยาก็ทำขนมส่งขายตามร้านค้าเพื่อเป็นรายได้อีกทางหนึ่ง เรียกว่าบ้านนี้ไม่เคยมียามว่างกันเลยทีเดียว
“ตอนนี้มีอะไรขายบ้างเนี่ย”
“ผมเริ่มขายของทางออนไลน์แล้วครับพี่ สั่งมาได้ทุกอย่าง ปูนา ขนมดอกจอก ปลาส้ม ปลาแดดเดียว ปลาร้า”
“แล้วเรื่องพันธุ์ไม้”
“ก็มีหลายอย่างครับ มะนาว ฝรั่งสายพันธุ์ดีๆ พุทรา ชมพู่ น้อยหน่า ส่วนมากที่สวนผมมีไม้ผลจากไต้หวันหลายอย่างครับ”
“แล้วผัก ยังปลูกขายอีกไหม”
“รายได้ประจำวันเลยพี่ เก็บผักขายทุกวันแหละ”
“แล้วบ้านที่ชลบุรี”
“ให้เช่าครับพี่ พอได้เก็บค่าเช่าไว้ให้น้องฟ้าใสได้เรียน เป็นสมบัติให้ลูกครับ”
“ทำแบบนี้ มีคนมาพูดอะไรให้ได้ยินไหม”
“เยอะพี่ มีคนดูถูกไว้เยอะ แต่ผมก็ไม่สนใจหรอก ผมทำเพื่อครอบครัว กลับมาบ้านมาดูแลพ่อแม่ มีครอบครัวลูกเมียอยู่พร้อมหน้า เท่านี้ก็มีความสุขแล้วพี่”
“เรื่องอาหารการกิน”
“ไม่ยากครับ บ้านผมกินไม่ยาก ข้าวมี ผักมี ปลามี อยากกินอะไรก็หามากินได้ไม่ยากครับ”
“เหนื่อยบ้างไหม”
“รักต้องสู้ครับพี่ เหนื่อยแค่ไหนก็ผ่านไปได้สบายมาก”
“ขอเบอร์ติดต่อด้วยนะ”
“ได้เลยครับ สนใจอยากอุดหนุนอะไรโทร.หาได้ครับพี่ (098) 826-1920 หรือเข้าเฟซ นายนิวัตร ปรีสมบัติ ครับ
